Veluwerally 2002

2002

2001

Let op: hoewel ik de beschrijving van de Veluwerally bij mijn tochtjes heb gezet is dit minder geschikt om "zomaar" zelfstandig te varen. Op de dag zelf is er begeleiding van de organisatie, politie en Rijkswaterstaat, is het overige verkeer gewaarschuwd en staat op gevaarlijke punten een uitkijk. Op andere dagen is kanovaren op de IJssel wel toegestaan maar ben je voor je veiligheid helemaal op jezelf aangewezen. (en je krijgt er geen medaille voor ;-)

Voorbereiding

Ondanks de vermoeienis van vorig jaar toch maar voor de 50 km ingeschreven, gelukkig heb ik wat beter kunnen trainen.
Ook dit jaar weer wat familie ingeschakeld voor de logistiek, mijn broer deze keer, dan kon mijn neefje Joris van 2 jaar oom Kees ook eens in zijn bootje zien.

De dag zelf

Omdat de start van de 50 km nog een half uur eerder is en omdat ik niet bij mijn broer kon logeren moet ik nog vroeger dan vorig jaar mijn bed uit, toch lukte het nog voor half acht in Giesbeek aan te komen. De weg naar de nieuwe startplaats staat uitstekend aangegeven, en de mogelijkheden om de boot daar op te bouwen zijn minstens even goed. Na ophalen van de papieren en een jubileumfrisbee ligt om tien over acht de boot in het water. Ik maak een nog klein rondje voor de foto en om te kijken of alles goed zit, daarna ga ik op pad.
De nieuwe startplaats betekent ook een nieuwe route in Rhederlaag, we varen tussen wat lichte nevelflarden over een mooie oude IJsselstrang die tussen alle zandwinning in tact gebleven is. Op de IJssel zelf stroomt het weer hard als vanouds, als ik normaal bijpeddel staat er al 11 km/uur op mijn GPS. Ondanks dat wordt ik nog voorbijgestoken door de meeste kajaks, open kano's varen meestal ongeveer gelijk op. Ik doe niet mijn best om wie dan ook bij te houden, ik vaar gewoon rustig mijn eigen tempo. Wijs geworden door vorig jaar blijf ik wel wat meer in het midden varen, en verspil zo veel minder energie aan het bijsturen en ontwijken van kribben.
Wat wel opvalt is dat er dit jaar ontzettend veel troep in het water drijft, vooral het eerste stuk tot voorbij Dieren veel hout, soms hele pallets, en stukken groente. Waarschijnlijk is door het stijgende water ergens een stortplaats overstroomd.
De eerste helft van de tocht gaat zonder veel problemen, alle ponten zitten mee, het andere verkeer geeft, ondanks soms asociaal vaargedrag geen problemen met golfslag, en het valt me eigenlijk mee hoe snel ik in Zutphen ben.

Na Zutphen begin ik toch van alles te voelen in mijn handen, armen en mijn rug, ik ga niet naar de kant omdat ik niet weet of ik daarna nog in de boot kan komen. Ik neem maar pauze door me gewoon te laten drijven, dat kan best, op sommige stukken is er nauwelijks verkeer, zelfs geen andere kano's.
Het laten drijven heeft nog een voordeel, mijn neefje kan pas komen als hij zijn middagslaapje heeft gehad, en ik moet dus niet te vroeg in Deventer zijn. Net na de ruïne van huis Nijenbeek (ongeveer halverwege Zutphen en Deventer) bel ik om te melden waar ik zit, en we spreken af dat ik over minstens een uur pas in Deventer aan moet komen. Het laatste stukje vaar ik dan ook heel rustig door, op de brug van de A1 zie ik al een auto met een kajak op het dak rijden, ik ben dus zeker niet de eerste. Precies als ik de finish in de verte zie liggen zie ik iemand de dijk oplopen, door een verrekijker kijken en enthousiast naar me zwaaien. De timing was perfect.
Na de boot op de kant getrokken te hebben doe ik het rustig aan, op de wal is het al druk genoeg, en de familie vind het ook wel apart, al die boten. Ik zet de boot op het karretje, dat ik nu eens goed kon gebruiken, en na afmelden en de medaille lopen we naar de auto, waar ik de boot afbreek.

's Avonds ben ik helemaal gaar, maar ik moet de volgende dag alweer aan het werk en moet dus ook nog naar huis rijden. Tot overmaat van ramp blijkt thuis de lift kapot en kan ik negen verdiepingen traplopen, ik laat de boot dan ook maar een nachtje in de auto liggen.

Foto's

Laatste wijziging: 10-6-2009