Alblasserwaard

     
Op uitnodiging van de Wageningse Kano Vereniging heb ik een tochtje meegevaren in de Alblasserwaard. Met negen volwassenen en een baby (met de allerkleinste maat zwemvest) in een tweepersoons Klepper, zes plastic kajaks en natuurlijk mijn eigen éénpersoons.
Het vertrek was vanuit Groot Ammers, vanaf waar je de Ammersche Boezem naar het zuiden kan volgen. Na een kilometer of drie kun je linksaf de Dwarsgang in, die na wat bochten in Goudriaan uitkomt. Volgens de beschrijving die we bij ons hadden kon je in Goudriaan linksaf om een mooie molen te bekijken, dat klopte ook wel, maar dat'ie nou zo bijzonder was, nou nee. De Alblasserwaard heeft volgens mij toch al de hoogste molendichtheid van Nederland. Het café met steiger dat ook in de beschrijving stond voeren we gewoon voorbij.

Weer omgedraaid en verder zuidwaards de Smoutjesvliet af, die vrij saai is en vlak langs de N216 loopt. Gelukkig is er niet veel autoverkeer, zodat het lawaai wel meevalt.
Halverwege duiken een paar medevaarders de kant in, pauze. Niet echt een kanovriendelijke wal, steil en moddervette klei, maar goed, de jongste medevaarder kon wel een schone luier gebruiken, en de rest was ook wel toe aan een natje en droogje en even de benen strekken.

Aan het eind komt de Smoutjesvliet op de Giessen uit, waar we rechtsaf slaan. De Giessen is een aardig riviertje, met afwisselende dichte en minder dichte bebouwing langs de kant. Net na de brug in Giessenburg kun je rechtsaf de Peursumsche vliet op. Na twee haakse bochten gaat die over in de Ottolandsche vliet. Halverwege zwemt een groepje kinderen die in de kano's een welkome afwisseling zien om eens iets anders dan elkaar nat te spetteren.

In Ottoland nemen we net voor de brug een tweede pauze, en kunnen ondertussen inschatten hoe we het best de hordes kinderen die vanaf de brug springen kunnen ontwijken. Gelukkig kunnen we ze weghouden van de Klepper met de baby, Nico die kanoinstructeur is zet alvast zijn neusklemmetjes op en maakt eskimorollen als de bommetjes naast hem vallen, hebben de kinderen toch nog lol van ons.
Na een eindje gaat de Ottolandsche vliet weer over in de Ammersche boezem, en komen we weer op het punt van ons vertrek. Een mooie, maar met 23,4 km op de GPS en een gevoelstemperatuur van boven de 30°C toch tamelijk zware tocht.

Foto's

bouw van de tweezitter

Ammersche Boezem

op de Giessen

de jongste deelnemer

Peursumsche vliet

plons in Ottoland

Een compleet overzicht van alle gemaakte foto's vind je hier.

Aanrijroute
Groot Ammers ligt niet vlak bij een snelweg, en is misschien wat lastig te bereiken.

laatste wijziging: 22 april 2003