De volgende extra troep sleep ik met me mee:
Voordeel van een zelfopblazend vest is dat het normaal gesproken niet in de weg zit, vooral door de wat diepere kuip van een vouwkano zou het rugpand van een gewoon kanovest in de weg kunnen zitten. Nadeel is wel dat als het eenmaal gebruikt is er een nieuwe patroon in moet van zo'n 25 Euro, en dat je halverwege een tocht een probleem kan hebben als het al afgegaan is. Ik stel me voor dat je het in zo'n geval halfopgeblazen kan dragen, zodat het bij peddelen niet in de weg zit maar toch nog drijfvermogen heeft, of dat je als reserve een "gewoon" kanovest meeneemt.
Reservevesten heb ik inmiddels ook genoeg, met een tweepersoons gastenboot erbij heb je immers drie vesten nodig, en nu de kinderen in de familie zwemdiploma's halen moeten die natuurlijk ook wat aan als ze eens mee willen.
Later heb ik er voor beide boten nog extra lijnen gekocht, waarbij ik speciaal ook op een heldere kleur en drijfvermogen heb gelet. De eerste was 10 meter, achteraf gezien weer aan de lange kant, de tweede (voor de Quattro) dan ook maar een meter of 8.
De ruimte tussen de rugleuning en de kuiprand van de Quattro is nog kleiner, daar moet ik nog wat anders voor verzinnen.
Je moet er wel om denken dat buitenwater soms niet erg gezond is om binnen te krijgen. Bidons en andere drinkflessen waarvan het mondstuk nat kan worden zijn dan een risico.
- Pet of hoed. Ik ga eigenlijk nooit varen zonder iets op mijn hoofd. Ten eerste houdt dat het zweet uit mijn ogen - en de inspanning begint al voor ik te water ga -, en ten tweede blijft de zon uit mijn gezicht. Op het water komt de zon ook van beneden, dus ik moet me toch nog insmeren. Mijn nieuwste aanwinst op dit gebied is een echte Tilley hat (zie pasfoto links boven), kost wel wat, maar dan vaar je wel in stijl.
- Een anorak met neopreen manchetten. Als het weer wat minder is blijf je lekker warm en redelijk droog. Voor als het minder 'zwaar' weer is heb ik ook nog een dun regenjasje dat ik ergens weg kan frommelen als ik het niet nodig heb.
Musto MPX drysuit - Voor nog extremere omstandigheden heb ik inmiddels een redelijk geschikt en betaalbaar droogpak (drysuit) gevonden, niet speciaal gemaakt voor kanovaren, maar wel ademend en ruim genoeg rond de schouders.
- Een regenbroek. Omdat ik in het begin zonder spatzeil voer kreeg ik altijd natte broekspijpen, met warm weer geen bezwaar maar bij koud weer en een spijkerbroek niet echt aangenaam. Voor een paar (gulden)tientjes tikte ik er een bij een 'goedkope' sportzaak op de kop.
Nu ik wat handiger ben met instappen met gemonteerd spatzeil, en omdat je dan ook nog beter beschut zit zal ik hem voor de kano waarschijnlijk niet zo vaak meer gebruiken. - Surflaarsjes, "Aquasocks" en/of Teva sandalen. Vroeger trok ik gewoon een paar oude sportschoenen aan, maar door de stugge zolen ben ik bij het instappen al eens achter een spantje blijven haken en bijna omgegaan. Ook bij instappen vanaf strandjes en dergelijk zijn gewone sportschoenen niet ideaal. Nadeel van surflaarsjes is wel dat ze nogal zweterig zijn, en lastig uit te trekken. De versie met rits die ik later kocht gaan trouwens een stuk gemakkelijker, en hebben ook nog een badstof voering.
De Aquasocks heb ik een maat te groot gekocht om over de latex sokken van mijn drysuit te dragen. Ik heb deze combinatie nog niet in de praktijk getest. - Neopreen handschoenen, met een versterkte handpalm. Alleen voor als het koud is, meestal vaar ik gewoon met blote handen.
Voordeel van deze constructie is ook nog dat ik hem er gemakkelijk uit kan wippen met mijn tenen, zodat ik voor het passeren van een lage brug languit in de boot kan gaan liggen. Alleen terugleggen gaat niet zo gemakkelijk.
Pentax Optio 33WR
Toen kwam ik er achter dat er voor de Canon S40 een mooi huis te koop was dat waterdicht is tot 30 meter, dus heb ik er één gekocht met huis en een tijdlang gebruikt. Sinds begin 2004 heb ik ook een Pentax Optio 33WR, die van zichzelf al waterbestendig is, weliswaar niet tot 30 meter, maar wel een heel stuk handzamer, hij past gewoon in een borstzakje.
Verder gaan er twee gewone penlite accu's of batterijen in in plaats van dure Li-ion accu's, dus een reserve setje kan zowel voor de GPS als voor de Optio gebruikt worden. Inmiddels zijn er ook weer diverse opvolgers verschenen, ik kon de verleiding niet weerstaan een Optio WP erbij te kopen, nog een stuk compacter en nog een klasse beter waterdicht.
GPSmap76S
eTrex Vista
De eTrex en de 76'en hebben als extra voordeel dat je ze zonder meer kan instellen op coördinaten volgens het RD systeem. Dit wordt gebruikt op de Nederlandse stafkaarten, en je kan posities zo eenvoudig overnemen in de GPS. De 12XL kan ook op RD ingesteld worden, maar dat vraagt wat meer werk. Een beschrijving van de procedure vind je hier.
De eTrex is in zijn waterdichte tasje, dat een stuk schuim in U-vorm heeft, niet, of in ieder geval heel lastig te bedienen omdat de meeste knopjes op de zijkant zitten, en het knopje/joystickje op de voorkant, de Click-Stick, door het plastic ook niet goed opzij bewogen kan worden. Ook is het schermpje, hoewel haarscherp, toch wat aan de kleine kant. Ik gebruik hem nu voornamelijk als fietscomputer.
De 76'en hebben deze nadelen niet, het scherm is een stuk groter (de Cx nog in kleur ook), is ook beter in te stellen, en alles is vanaf de voorkant goed te bedienen. Hoewel ze waterdicht zijn en zouden moeten blijven drijven hou ik ze toch ook maar in een waterdicht tasje dat ik met een borglijntje aan een dekring vastzet.
In de eTrex en de 76'en gaan twee penlite batterijen of accu's. Met vers geladen NiMh accu's van hoge capaciteit (1800 mAh zijn de grootste die ik indertijd kon vinden) heb je ruim genoeg voor een lange dag varen.
Bij mijn nieuwe aanwinst, de Quattro, zit ook nog eenzelfde kanokar. Als ik alleen met deze boot op stap ga zal ik hem zeker wel nodig hebben, de boot is een stuk langer en weegt tegen de 40 kg.
Ik heb al wel wat ideeën om één en ander wat te vereenvoudigen, als je de roerpedalen altijd op precies dezelfde plek kan neerzetten kun je natuurlijk ook de kettingjes van de roerkabel markeren of zelfs afkorten, zodat ze altijd op dezelfde lengte komen. Het monteren van de pedalen kun je dan ook nog vereenvoudigen door ze met wat huisvlijt aan spantje nummer 2 vast te maken, dan zitten ze er meteen in en hoef je niet apart nog eens het pedaalplankje in de boot te schroeven.
Ook het lijntje om het roer mee op te halen kan een stuk eenvoudiger. Het is nu traploos verstelbaar, maar als je de lijn op de lengte voor de "neer" positie aan de ring naast de kuip vastmaakt is eigenlijk één haakje in de "op" positie al genoeg.
